شعر مجید

خداوندا به من آن ده که خوب است
از این زشتی پلیدی ما را چه سود است
هر آنچه داده ای بر ما همه شکر
همه حمد و سپاسم لایق توست

نصیحتی چند

عاقلا اگر تو اهل پرهیزی
دست خود را مزن به هرجیزی
این همه معصیت نمی ارزد
پای میزان به ابرو ریزی
بازگشت همه به سوی خداست
خواه طهرانی خواه تبریزی
از این تجمل به جز دو متر کفن
وقت رفتن نمی بری چیزی
سعی کن تا به خوابگاه لحد
شاد خسبی و شاد برخیزی

اعمال انسانها

این جهان کوهست فعل ما ندا سوی ما اید نداهارا صدا

friendship

تا توانی رفع غم از چهره غمناک کن در جهان گریاندن اسان است اشکی پاک کن